Nahiz eta teknologia gero eta aurreratuagoa izan produktuak gero eta lehenago hondatzen dira. Zein da horren arrazoia? “Merkatuaren” interesetan aurkitzen dugu erantzuna.
PLANNED OBSOLENCE."Comprar, tirar, comprar" dokumentalak askorentzat kontzeptu berri bat dena azaltzen du: zaharkitze planeatua. Horren arabera, produktuak sortu ahala zahartu eta izorratzeko programatuta daude modu horretan kontsumoa igotzeko.
Honako hauek dira dokumentalak jarritako adibideak.
Sekretuan mantendu nahi izan duten historia hau bonbilekin hasi zen,1924an Phoebus izeneko kartel bat osatu zuten Philips, Osram eta Lamparas Z konpainiek. Euren helburua argia zen 2500 ordu irauten zuten bonbillak 1000 ordutara jeitsi behar zuen. Agindua betetzen ez zutenek isun bat jasotzen zuten. 1932an helburua betea zuen Phoebusek.
1940an Dupont enpresak zuntz irauntzaile bat sortu zuen: nailona. Material horrekin egindako mediak arruntak baino gogorragoak ziren eta zailagoa zen haiek apurtzea. Hala ere, konpainiaren buruek nailona asmatu zuen ingieneroari atzera egiteko esan zien salmentek behera egingo zutelakoan.
Azken adibidea gertuagokoa da; Ipodeko baterien “affeira”. Hasiera batean, 18 hilabete irauten zuen bateriak eta haiek pasatzean berria bat erosi behar zuten erabiltzaileek Applek ez zuelako ordezko baten zerbitzua ematen. Bezero talde batek enpresa salatu eta epaiketa irabazi zuten frogatuta geratu baitzen bateria epe jakin baten ondoren hondatzeko eginda zegoela. Horren ondoren 2 urtera luzatu zuten bateriaren bizia.
Derrigorrezkoa izan beharko luke dokumental hau ikustea, hemen aurrerapen bat.
No hay comentarios:
Publicar un comentario